22/07/2011

Μια σταγόνα ελπίδας σε ένα μαύρο ωκεανό


Χίλια δάκρια προσμονής, μια σταγόνα μήκος.
Χίλιες μελανές πνοές, του διαβόλου οίκος.
Σε έναν μαύρο φουρτουνιασμένο ωκεανό.
Σε μια μαύρη θάλασσα που χάνουν τους ανθρώπους.
Μια βαρκούλα ξεκινά να αποδείξει λίγα,
πως μια σταγόνα ελπίδα, φέγγει όλο τον ωκεανό.
Μαύρη φουσκοθαλασσιά σηκώνει,
τα πανιά τα ξεχειλώνει
και στης ρότας του τη μέση χάνονται και τα κουπιά.
Μα και πάλι η βαρκούλα σφίγγει τη γροθιά με πείσμα,
να αποδείξει στη φουρτούνα, πως μια σταγόνα ελπίδας
θα φωτίσει τη σκοτεινιά.
Σ ένα κύμα όμως γιγάντιο
μαύρη θάλασσα πιέζει τη βαρκούλα στο βυθό
και κατάφερε στη μέση να την κόψει με μανία
και εκεί χάθηκε η ελπίδα μέσα σε ένα μελανό βυθό.
Χάθηκε μια σταγόνα σε μια απέραντη μαυρίλα,
πόσο αρκετή θα ήταν να φωτίσει, δε θα μάθουμε ποτέ.

Χάθηκε, μα και χύθηκε και ίσως να μας δείξει ότι έχει δύναμη περίσσια και μια ηλιοκρατορική αχτίδα;
Έτσι σώζετε η ελπίδα, πάντα μόνο με ελπίδα.

1 comment: