Σε μια άλλη εποχή ζαλισμένος από τη μέθη της αφθονία θα μπορούσα να κλείσω τα μάτια μου έχοντας την ψευδαίσθηση ότι τα παιδιά μου θα κολυμπήσουν και αυτά μέσα σε ένα αρχιπέλαγος πλούτου. Σε μια τέτοια εποχή που τα σκηνικά της θεατρικής σκηνής στήθηκαν πολύ πριν γεννηθώ, ξύπνησα από τη μέθη λίγο πριν πνιγώ και συνειδητοποίησα ότι είμαι και πρωταγωνιστής και ταξιθέτης... Σε αυτό το σκηνικό που μεγάλωσα, της αντί-φτώχιας, τα χρόνια πέρασαν γρήγορα και γλυκά, εάν ήθελα κάτι παραπάνω το ζητούσα ή απλά πήγαινα στο μαγαζί της γειτονιάς και ρωτούσα εάν ήθελε λίγη βοήθεια για να μπορέσω να βγάλω τα λεφτά να το αγοράσω. Δεν ήμασταν από τους πλούσιους αλλά το σκηνικό μας κρατούσε στην μέθη και πιστεύαμε ότι δεν ήμασταν φτωχοί…
Η παράσταση τελείωσε και η αυλαία έπεσε, οι προβολείς μας ξύπνησαν απότομα.
Η γλυκιά μέθη παραλίγο να μας πνίξει σε μια θάλασσα από κρασί…
No comments:
Post a Comment